MİNİK ELLER ÇEVREYİ KORUYOR!

Hepimiz biliriz ki çocuklarımızın doğaya ve tüm canlılara karşı ayrı bir ilgileri vardır. Piknik yapmak,ormanda koşmak,top oynamak, tırmanmak, çevrede gördükleri her şeyi dikkatlice izlemek,onlar hakkında soru sormak, tüm bunlar çocuklara özgü, hayatın vazgeçilmez zevkleridir.
     Ancak hızlı ve düzensiz yerleşim, değişen hayat şarları karşısında  bunu her çocuğun  yapma şansı artık yoktur,çoğu çocuklarımız etrafımızda bulunan çok değişik canlı türlerini bırakın görmeyi,adını bile duymamıştır. Bunun tek nedeni  insanlarımızın  doğaya verdiği bilinçsizce zararlar, sorumsuz avlanma , doğal kaynaklara,çevreye verdiğimiz zarar, aşırı zirai ilaç kullanımı ve kirlilik gibi unsurlar sayılabilir. Bugün çevreyi bu hale getiren büyüklerin genelde küçüklüklerinde bu konuda herhangi bir eğitim ve uyarı almamış insanlar olduklarına inanıyorum.,çünkü hala bana küçükken yapmam gereken her şeyi yapıyor,yapmamam için tembih edilen her şeyi de yapmıyorum.(tabiî ki istisnalar olabiliyor)
 Doğayı korumak, yaşadığımız çevredeki ortak kullanım alanlarını paylaşmak,canlı yaşamına ve kendi hak ve ihtiyaçlarımıza olduğu kadar onlarınkine de saygı duymak çevre bilincinin temel unsurudur.

                         

 Çevrecilik eğitimi, doğal çevrenin korunması ve çocuğun gelişimi için oldukça önemlidir. En önemlisi de doğa, küçük yaştaki çocuklar için eğlence dolu,heyecanlı ve gelişmelerini sağlayıcı bir ortam oluşturduğu için ,ona sahip çıkmanın heyecanını çocuklara yaşatmaktır. Ebeveynlere ve eğitimcilere düşen görev ise öncelikle çocukların heyecan ,merak ve ilgilerini paylaşmak ve bu doğal ortamdan olabildiğince yararlanmak ve keşfetmek isteyen çocuklara yol göstererek, onların çevreye duyarlı olmalarını sağlamaktır. 
 İnsan gelişiminde de hayvanların, bitkilerin özellikle de evcil hayvanların katkısı olduğu sanıldığından daha çoktur. Çocuğun bedensel, zihinsel, ruhsal, ve sosyal gelişimi bir bütünlük içinde ve birbirini az yada çok etkileyerek tamamlanır. Çocuk önce kendini ve kendi dışındaki dünyayı beş duyusu ile algılar, algıladıklarını da taklit ederek, onlarla karşılıklı ilişkiye girerek öğrenir.
  Kaynak: Şeref ÖKSÜM